Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta: 9:30
W poniedziałek 17:00
W środę 8:00
W piątek 16:30
W pierwszy piątek miesiąca 15.30 Droga Krzyżowa, Spowiedź i Msza szkolna
Spowiedź 30 minut przed każdą Mszą Św.
Historia parafi Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bukowie
Kościół
Wieś Buków położona w dolinie Odry wzmiankowana jest w kronikach już 1303 roku. W roku 1770 mieszkańcy Bukowa wybudowali drewnianą kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej. Gdy w 1931 roku kaplica okazała się za mała dla 350 parafian, postawiono wybudować obecny murowany jednonawowy kościół pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przy ofiarnej pomocy mieszkańców i fundatorów budowę zakończono po dwóch latach. W 1933 roku nowy kościół poświęcił Ks. Infułat Wilhelm Kasperlik. Obraz na ścianie absydy wymalował artysta Ludwik Konarzewski z Istebnej. Przedstawia Matkę Boską Nieustającej Pomocy oraz świętych: Floriana i Jana Nepomucena jako orędowników w czasie pożaru i częstych w Bukowie powodzi. W czasie tej największej w 1997 roku kościół znalazł się częściowo pod wodą.
Wioska Buków należała do parafii Lubomia. Osobny duszpasterz w Bukowie był od 1957 roku. Posługi duszpasterskie spełniał jako ksiądz komorant. Dnia 1 lutego 1959 roku ustanowiona została w Bukowie ekspozytura, a parafię erygowano 15 marca 1981 roku. Odpust parafialny przypada w ostatnią niedzielą czerwca.
Kaplica
Kaplica różańcowa pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej, pochodząca z 1770 roku (data wycięta w nadprożu wejścia) usytuowana jest w centrum wsi. Drewniana wzniesiona w konstrukcji zrębowej, została nieco podwyższona w 1930 roku. Wówczas w celu zabezpieczenia obiektu przed podtopieniami, kaplicę umieszono na murowanym cokole, który imituje kamienną podmurówkę. Budowla przypomina swą bryłą kościółek. Była niestety wielokrotnie podtapiana i remontowana. Częściowo znalazła się pod wodą podczas powodzi stulecia w 1997 r. Obok kaplicy umieszczono zresztą słup z datami powodzi, ilustrujący także wysokość poziomu wody podczas kolejnych wezbrań. Kaplica, zbudowana na ogólnym planie prostokąta, posiada po wschodniej stronie trójboczne zamknięcie od strony ołtarza. Dwuspadowy, pokryty gontem dach wieńczy sześcioboczna wieżyczka z latarnią, nakrytą gontowym hełmem. Drzwi wejściowe posiadają okucia kowalskie. Wewnątrz kaplicy znajduje się skrzyniowy ołtarz z obrazem Matki Bożej Różańcowej oraz figurą św. Izydora.
Grota
W 2000 roku wybudowano za kościołem grotę z figurą Matki Bożej Ubogich z Banneux (Belgia).
Banneux było miejscem objawień Maryjnych. Ośmiokrotnie pomiędzy 15 stycznia a 2 marca 1933 roku Maryja ukazała się niespełna 12-letniej Mariette Beco, wiejskiej dziewczynie z ubogiej rodziny. W czasie jednego z objawień zaprowadziła Mariette do źródła i powiedziała: „Źródło to jest przeznaczone dla wszystkich narodów do niesienia ulgi chorym… Przychodzę ulżyć cierpieniu… Ufajcie mi, a ja będę ufała wam”. Zgodnie z życzeniem Matki Bożej, już w 1933 roku wybudowano w Banneux kaplicę.
W wyniku licznych uzdrowień nastąpił tam rozwój kultu Maryjnego. 22 sierpnia 1949 roku bp Louis-Joseph Kerkhofs z Liège w imieniu Kościoła uznał objawienia za prawdziwe. W Banneux powstało sanktuarium narodowe Matki Bożej Ubogich. Co roku przybywa do niego ok. 700 tys. pielgrzymów. Od 1993 r. istnieje tam ośrodek umożliwiający pobyt 350 chorym i ich opiekunom.
Grota z figurą Matki Bożej Ubogich
Wnętrze kaplicy Matki Bożej Różańcowej
